Hoge luchtvochtigheid, warme wind, soms zon, soms onweer. Ja, typisch Nederlands weer op Bevrijdingsdag 2015. Met een graad of 20 erbij waan ik me zo in een tropisch paradijs. Daarom vandaag mijn reistips voor Costa Rica! Neem een mango-smoothie en warm jezelf op bij de verhalen en tips.

Twee maanden ¡Pura Vida!

Voor ik voet aan grond zette in Guatemala verbleef ik in Costa Rica als onderdeel van mijn allereerste verre reis. Acht weken woonde ik bij mijn Tica familie in San José, de hoofdstad. Onderbroken door vrijwilligerswerk in afgelegen natuurparken en weekendjes op sjouw met een rugzak naar de mooiste uithoeken. Ik leef ¡Pura Vida! Letterlijk het pure leven en dit uit zich in genieten van de kleine dingen, geen zorgen maken. En vooral geen haast…

Over Costa Rica

Een klein landje in de lange smalle sliert die Noord met Zuid-Amerika verbindt. Net iets groter dan Nederland en ‘slechts’ 4,8 miljoen relaxte, behulpzame en gastvrije Costa Ricanen. Het meest adembenemende aan dit land is de natuur. Costa Rica heeft de hoogste biodiversiteit ter wereld. Dit staat garant voor prachtige stranden, regenwoud, bossen, vulkanen en ongepland treffen met apen, luiaarden, tropische vogels, slangen en leguanen.
Alles is met openbaar vervoer te bereiken, mits je volhardend genoeg bent. Ik ben menigmaal bij een benzinepomp of midden op de ‘snel’weg gedumpt door een lokale bus. Daar bleek dan de halte te zijn. Mijn eerste kennismaking met het Midden-Amerikaanse verkeer was echter een kleine cultuurschok:
‘Om ongeveer half 6 is het klaarlichte dag en word je vanzelf wakker gefloten door de 1001 verschillende vogels en geschud door voorbij denderende bussen. Het verkeer is erg chaotisch, de mensen kunnen echt NIET autorijden. Stoplichten zijn er wel maar worden genegeerd, er is geen duidelijk wegafscheiding of een aanduiding welke richting je op moet. En geen straatnamen. Hoe leg ik dan uit aan de taxichauffeur waar ik moet zijn???’

Mijn 7 reistips voor Costa Rica

Acht weken genieten van dit fantastische land heb ik in 7 reistips samengevat, in willekeurige volgorde. Want eigenlijk staat alles op nummer één.

Quepos – Parque Nacional Manuel Antonio

Doe even je ogen dicht en beeld je het volgende in: een houten bar met uitzicht op palmbomen, wit zand en een eindeloze zee, 2 caipirinha’s voor je neus, met op de achtergrond het geruis van de golven en Bob Marley. I think I died and woke up in heaven…
Een hobbelige rit van 4uur brengt je van S.J. naar dit paradijs. Let op; onderweg passeer je een rivier met aan de oevers tientallen zonnebadende krokodillen. Bizar.
Prima omgeving om niks te doen. Maar dan mis je zoveel moois! Huur een gids en wandel door het natuurpark. Hij wijst je op alle mooi wezens waardoor je omringd wordt zoals: luiaards, kapucijnaapjes, brulapen, tapirs, reuze kikkers, slangen, vogels, hagedissen, salamanders …
Gewoon doen: Spaans leren

En bij een gastgezin verblijven. Dé manier om het echte leven in CR te leren kennen, de keuken en de gastvrijheid van de Costa Ricanen. Je kunt dit ook voor een korte periode doen, bijvoorbeeld 1 of 2 weken. Ik leerde vloeibaar Spaans op de Costa Rican Language Academy van mi profesora Rebeca en door het communiceren met mijn Tica familie die geen Engels sprak. Wat zou ik deze lieve mensen graag eens terugzien!

Tortuguero

Na twee busritjes door oneindige bananenplantages, onverharde wegen en een drie uur durend boottochtje door het oerwoud ben je vanuit S.J. met één voet in de jungle en één voet op het strand: Tortuguero! Gelegen aan de grens met Nicaragua en bekend om de reusachtige zeeschildpadden die op het strand nesten. Behalve toen ik er was dan.
De seizoenen in Costa Rica worden grilliger en bracht in het droge seizoen veel tropische regenbuien. Van een paar uur tot een hele dag.
Een Hollander laat zich door ‘een beetje’ water niet uit het veld slaan! Om 6.00uur maakte ik een magische kanotocht, mijn eerste échte ontmoeting met moeder natuur: ‘…zo eigenwijs als wij Nederlanders zijn, hadden we natuurlijk geen regenjas bij ons! Desondanks heb ik nog nooit zoiets moois gezien. Een ‘stukje’ ongerepte natuur zoals je in Nederland nooit zult tegenkomen. Apen, kaaimannen, gekleurde vogels, vlinders…’
Net zo mooi is een wandeltocht over Cerro Tortuguero. Deze oude vulkaan is de oorzaak van de zwarte stranden. Maar bewapen je met antimuggenspray en water en huur een gids. Je leert veel over alles wat hier leeft; felrode kikkers, golden spiders, killer ants (ja, ze kunnen je dus écht doodbijten) en wandelende bomen. Ik ben fan.
Slaaptip: (destijds 3 euro p.p.pn) Las Cabinas Tortuguero incl papegaai.
Relaxtip: Budda Bar + een maracuja batido.

Cahuita Parque Nacional

Aan de zuidkant van de Caribische kust en slechts 5.000 inwoners tellend (ik dacht 100 zo stil was het) afstammend van Jamaicaanse immigranten vind je Cahuita Parque Nacional. Het is er relaxt. Het restaurant waar ik at heette ‘Relax’ en volgens mijn blog waren ‘..de enige hardwerkende wezens in Cahuita en omgeving een kolonie mieren.’ Hangmatten in overvloed in dit duik/surfparadijs. Ik kwam voor de ‘fauna’. Vroeg op is geen probleem, om 5.00uur word je wakker gebruld door de brulapen. Zonder gids kun je prima wandelen door het N.P. en zelf dieren spotten: toekans, brulapen, hagedissen, landkrabben en… capucijnaapjes. De hel op aarde. Levensles: geen open rol kaakjes in het zijvak van je rugtas. Doordat de ‘schatjes’ gewend zijn om te krijgen wat ze willen van toeristen veranderen ze in regelrechte monsters als je weigert. Kun je de aapjes uit de film Outbreak(1995) nog herinneren? Dat dus, mogelijk inclusief hondsdolheid. Wees gewaarschuwd:

‘Toen wij een poging deden om rustig weg te lopen kwam het dier dus gewoon achter ons aangehobbeld. Leuk ? Nou niet, want het was een vrij gefrustreerd en agressief aapje wat een aantal schijnbeweging maakte van een aanval, inclusief laten zien van tanden en sissende geluiden.’

Vrijwilligerswerk: Cabo Blanco

Ik was parkeerwachter, ‘Baywatch-babe’ en deed onderhoud aan trails. Vrijwilligen in Reserva Cabo Blanco, het oudste natuurpark van C.R. vlakbij surfparadijs Montezuma, aan de Westkust. Wat een ervaring! Ik regelde dit destijds via Activity International.
Ook mocht ik een aantal dagen naar een biologisch station, afgesloten voor toeristen maar met privé strand. In een ‘lancha’, a.k.a gammel bootje, zochten we o.a. naar illegale vissers en bracht ik veel tijd door in mijn hangmat. Genietend van de families apen die voorbij kwamen en mij geen blik waardig gunde. Zoals het hoort.
Sta. Elena & Monteverde

Geen wit strand en hoge kans op nattigheid: poncho mee en op naar het nevelwoud! Bleek het al tijden niet geregend te hebben in St. Elena.
Wat je zeker moeten doen: canopy tour! Via een kabel sjees je op boomtophoogte van platform naar platform. Je ziet niet echt iets maar het geeft wel een kick! Het reptielenhuis kun je overslaan maar een avondwandeling door het Childrens Eternal Rainforest is mooi én eng (als in tarantula eng…).
En uiteraard het nevelwoud van Monteverde bezoeken. A-dem-benemend! En nat.
Vrijwilligerswerk: Playa Buena Vista

Playa Buena Vista, niet te vinden op de kaart maar op korte afstand van Samara. De weg ernaar toe is….bijzonder:

‘Voordat je op het strand komt, moet je een rivier oversteken, lopend of zwemmend, afhankelijk van de waterstand. ‘Gelukkig’ kon ik nog net lopen. Het water kwam tot mijn schouders. Backpack boven het hoofd. Had ik al gezegd dat er krokodillen en aligators in die rivier zitten? Oh nee, nou daar kwam ik zelf ook pas achteraf achter…’

Het kamp bestond uit een grote kruising tussen een wigwam en boomhut. Geen muren, geen elektriciteit en een beetje stromend water uit een gat in de grond. Back to basic, rust en ruimte! Overdag bouw je aan de ‘hatchery’ voor de schildpadeieren en na het donker heb je ei-wacht: baby geboren = uitzetten op het strand. Maar pas op dat ze niet worden opgegeten door een krab voor ze het water hebben bereikt. Die baby’s… te lief! Enige wat ‘verveelt’: rijst met bonen. Voor ontbijt. Voor lunch. Voor avondeten.

Natuurlijk heb ik nog veel meer ervaringen opgedaan in Costa Rica. Heb je vragen of wil je tips laat het me weten! Alles delen werd een beetje teveel voor één post. Destijds had ik nog geen fotografie-skills ontwikkeld óf een DSLR maar meer foto’s vind je in deze post.